Ukazał się drugi i zarazem ostatni tom "Leksykonu drewnianej architektury sakralnej na Podkarpaciu". Publikacja objęła łącznie 241 zachowanych obiektów sakralnych z terenu województwa, a także, wyszczególnione w suplemencie, 533 niezachowane budowle.

W publikacji znajdują się wykazy obiektów zarówno w dobrym stanie, odnowionych, jak i budowle zrujnowane, ale jeszcze wciąż istniejące. W pierwszym tomie, który ukazał się wiosną, opisano i zilustrowano fotografiami i rycinami zachowane budowle w miejscowościach od litery B do Ł. Drugi tom zawiera drewniane obiekty sakralne w miejscowościach od M do Ż.

Druga część wydawnictwa została wzbogacona o suplement zawierający wykaz obiektów, które z przyczyn losowych - zniszczeń wojennych, pożaru lub ludzkiego zaniedbania - już nie istnieją. W suplemencie znalazły się 533 zabytki: kościoły, cerkwie, zbory, synagogi i dzwonnice, które zniknęły z otoczenia w okresie od lat 70. XIX stulecia do czasów współczesnych.


- Z tego zestawienia wynika jednoznacznie, że w ciągu tych niecałych 140 lat utraciliśmy bezpowrotnie co najmniej 533 drewniane obiekty sakralne. Mamy też świadomość, że nie jest to pełna i wyczerpująca lista wszystkich obiektów, jakie zostały w tym czasie zniszczone – zauważył redaktor wydania Krzysztof Zieliński.

Całość jest bogato ilustrowana archiwalnymi i współczesnymi fotografiami prezentowanych obiektów oraz ich rysunkami lub wizualizacjami komputerowymi (łącznie około 2 tys. ilustracji). Zdjęcia pochodzą z prywatnych zbiorów zespołu redakcyjnego, czytelników dwumiesięcznika "Skarby Podkarpackie", wydawanego przez stowarzyszenie oraz Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Przemyślu.

W opinii Zielińskiego jest to jedyny tak dokładny i bogato ilustrowany tego typu leksykon w Polsce. Ukazał się on w nakładzie tysiąca egzemplarzy (każdy z tomów) i jest wydawnictwem bezpłatnym.

Leksykon został przygotowywany w ramach polsko-norweskiego projektu promocji dziedzictwa kulturowego „Skarby w drewnie ukryte, który ruszył wiosną 2010 roku i trwał do końca września 2011 roku. Był realizowany przez rzeszowskie Stowarzyszenie Pro Carpathia przy współpracy z Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków w Przemyślu.

Źródło: onet.pl