Kościół pw. Wniebowzięcia Matki Bożej w Sredniej Wsi

       Kościół ten jest najstarszą drewnianą świątynią katolicką w Bieszczadach. Wzniesiony został w drugiej połowie XVI wieku jako kaplica dworska. Do powtórnego uposażenia kościoła doszło w 1727 r., za sprawą Katarzyny z Oraczewskich Balową.

Szerokość geograficzna 4925\'3.14''N

Długość geograficzna 2220\'28.8''E

W latach 1959-68 został gruntownie wyremontowany, wymieniono belki, wykonano oszalowanie wewnątrz i stolarkę okienną, a dach pokryto gontem. W latach 80-tych powiększono kościół poprzez dobudowę wieży oraz wycięto otaczające go stare dęby, a w latach 90-tych dobudowano drugą zakrystię. Kościół położony jest na niewielkim wzniesieniu. Zbudowany z drewna, konstrukcji zrębowej, zewnątrz obity gontami. Kamienna podmurówka osłonięta jest fartuchem gontowym.. Więźba dachowa jest storczykowa. Prezbiterium zwrócone jest na południe, stosunkowo krótkie, zamknięte trójbocznie. Przy nim od strony wschodniej znajduje się zakrystia, zbudowana na planie kwadratu. Nawa jest szersza, prostokątna o stropach płaskich na jednym poziomie. Wnętrze oświetla sześć okien wielokwaterowych z gzymsem nad i podokiennym. Wejście do kościoła znajduje się od północy. Szczyt częściowo jest szalowany deskami, częściowo gontem - posiadający jedną kalenicę dla prezbiterium i nawy o lekko wklęsłych połaciach. Na środku dachu znajduje się drewniana wieżyczka, ośmioboczna, ażurowa, zwieńczona baniastym hełmem i krzyżem żelaznym, w której umieszczona jest sygnaturka datowana na XVIII w. Na końcach kalenicy znajdują się drewniane balasy datowane na XVII w. Polichromia pochodzi z pierwszej połowy XVIII wieku. W kościele są trzy ołtarze, sygnowane na drugą ćwierć XVIII w. Ołtarz główny posiada po bokach bramki, oba boczne ołtarze ujęte są parami kolumn.