Długie

       Długie – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Jedlicze. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa krośnieńskiego.

     Miejscowość ta została założona najprawdopodobniej końcem XIV wieku lub na początku XV wieku. Po raz pierwszy wymieniana jest w dokumentach z 1429 r., w którym to roku stanowiła własność dziedzica Jedlicza, Piotra Mleczki. W 1435 r. Długie przeszło na własność Piotra z Żarnowca, który następnie odstąpił część miejscowości z czterema gospodarstwami kmiecymi Mikołajowi Krasnopolskiemu. U schyłku XIV stulecia Długie stanowiło własność Zarzeckich. W tym czasie we wsi znajdował się folwark, młyn i karczma. Później folwark został zapisany przez właściciela, Konstantego Humnickiego, miecznika sanockiego na rzecz kurii przemyskiej. Ta w 1728 r. na mocy aktu fundacyjnego wystawionego przez biskupa przekazała go paulinom ze Starej Wsi koło Brzozowa. Stał się on w ich rękach, podobnie jak folwark w Żarnowcu podstawą gospodarczego istnienia klasztoru. Dzięki temu zachował się interesujący Inwentarz Budynków Dworskich we wsi Długiem. Dnia 12 stycznia Roku 1736 Opisany, który wymienia i opisuje: dwór, stajnie, folwark, spichlerze, oborę, gumna oraz browar i winiarnię wytwarzające na potrzeby właściciela folwarku. W 1739 r. folwark został zniszczony przez pożar. Choć Paulini Starowiejscy odbudowali zniszczone budynki, to niedługo ten cieszył świetnością. Po kasacie zakonu, folwark stopniowo popadał w ruinę, dzierżawiony przez przypadkowe osoby. W latach następnych wielokrotnie zmieniali się właściciele wsi. Pod koniec XIX wieku Długie stanowiło własność Władysława Bobrowskiego,który był synem Napoleona Bobrowskiego i szwagrem właściciela wsi Zręcin, Karola Klobassy-Zrenckiego. Władysław wzniósł we wsi pałac, na początku XX wieku zbankrutował i zapożyczył się u byłego właściciela kopalni ropy w Ekwadorze, Benedykta Jabłeckiego-Męcińskiego. Bobrowski nie miał się, jak wypłacić, więc zapisał pałac Jabłeckiemu, jednak nowi właściciele niegdy w nim nie zamieszkali, gdyż państwo sprywatyzowało pałac i inne majątki. Długie za Władysława liczyło 496 mieszkańców, których liczba wzrastała do 670 tuż przed II wojną światową. Córka Władysława, Katarzyna i syn, Jan próbowali odzyskać pałac, ale bezskutecznie, jednak, kiedy Katarzyna odwiedziła pałac w latach 90-tych i dowiedziała się, że jest w nim dom dziecka, w końcu pogodziła się z tym.

     W czasie I wojny światowej Długie kilkakrotnie przechodziło z rąk do rąk. Pod koniec września 1914 r. za wycofującymi się wojskami austro - węgierskimi do wsi weszli kozacy. Na szczęście ich "pobyt" we wsi nie trwał długo, bo zaledwie kilka dni. Już 3 października wojska 2 Armii austro - węgierskiej wyparły Rosjan z okolic Jedlicza i zatrzymały się dopiero pod Przemyślem. Jak zmienne są koleje wojny przekonali się mieszkańcy Długiego i okolic miesiąc później, w dniach 12-14 listopada, kiedy to Rosjanie ponownie zajęli te tereny. W grudniu wojska austro - węgierskie znowu wyparły Rosjan, ale ci kolejny raz powrócili tutaj i zostali aż do wiosny 1915 r., kiedy to ponowna ofensywa wojsk austro - węgierskich i niemieckich z rejonu Gorlic wyrzuciła Rosjan już na dobre.

     W wyniku wybuchu II wojny światowej Długie, tak jak cała Polska, znalazło się pod okupacją. Niemcy stworzyli nową organizację administracji w wyniku, której gmina Jedlicze ( w tym Długie) znalazła się w granicach powiatu krośnieńskiego. Dla ludności Długiego podobnie jak i całej gminy ogromnym ciężarem stały się nałożone przez okupanta kontyngenty. Tereny gminy Jedlicze zajęte zostały przez wojska sowieckie w pierwszej połowie września 1944 r.

      W 1955 r., kiedy to zaczęto tworzyć gromadzkie rady narodowe, z Długiego wydzielono dawny przysiółek Poręby, który od tego czasu tworzy odrębne sołectwo. W latach 50. zaczęło swoją działalność Koło Gospodyń Wiejskich, które aktywnie i nieprzerwanie działa do dziś.

      Warto również zaznaczyć rolę Ochotniczej Straży Pożarnej, która istnieje w Długiem od kwietnia 1948 r., kiedy to została założona inicjatywy mieszkańców - Stanisława Bobusi, Tadeusza Bugla,Władysława Szczepana, Jana Longawy, Feliksa Krawczyka, Stanisława Biedronia i Władysława Bugla. W pierwszych latach działalności brakowało sprzętu do gaszenia pożarów i pieniędzy na rozwój organizacji. Pierwszą siedzibą OSP była piwnica pod Domem Ludowym. Na budynku tym był zainstalowany specjalny gong, służący do alarmowania o pożarze. Pełnił on funkcję dzisiejszej syreny. Do pożarów strażacy wyjeżdżali konnym wozem zgodnie z ustalonymi wcześniej dyżurami.

     W 1969 roku oddano do użytku nową szkołę podstawową. Miejscowość długo borykała się z problem powodzi, która nawiedzała wieś przy każdym większym opadzie. Jednak regulacja rowu biegnącego przez wieś w 1989 - 90 rozwiązała ten problem. Ważnym dla miejscowości rokiem był 1998 rok, kiedy dzięki pracy i zaangażowaniu mieszkańców Długiego oraz przy wsparciu finansowym budżetu gminy oddano do użytku nowy Dom Ludowy. W tym też roku miejscowość została stelefonizowana. W 2002 r. oddano do użytku, wybudowaną społecznie nową remizę strażacką. Podczas uroczystości otwarcia nowej remizy odbyło się także przekazanie samochodu strażackiego marki "Żuk", który strażacy z Długiego otrzymali od gminy.

Zabytki

     Do zabytków Długiego zaliczyć można pałac Bobrowskich, w którym dzisiaj mieści się Państwowy Dom Dziecka. Pałacyk został wyremontowany. Ponadto w Długiem znajdują się nieliczne już domy pochodzących z początku XX wieku, a także jedna zabytkowa kapliczka z końca XIX stulecia.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/D%C5%82ugie_%28powiat_kro%C5%9Bnie%C5%84ski%29