Brzóza Stadnicka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie łańcuckim, w gminie Żołynia. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.
Brzóza Stadnicka leży w Kotlinie Sandomierskiej. Przed wiekami tereny te wchodziły w skład Puszczy Sandomierskiej. Jej pozostałością są dziś kompleksy leśne, z których najciekawszym zachowanym fragmentem są Lasy Julińskie. Obecnie należą one do obszarów chronionych. W 1992 r. na mocy rozporządzenia wojewody rzeszowskiego utworzono tu Brzóźniański Obszar Chronionego Krajobrazu liczący ok. 190 ha. Być może, ze względu na swe położenie wśród brzozowych lasów, osada, która tu powstała w XVI wieku, otrzymała nazwę Brzoza (Brzozówka). Pierwsza wzmianka o jej istnieniu znajduje się w spisie poborowym z 1578 r. Prawdopodobnie lokowali ją ówcześni dziedzice Łańcuta – Krzysztof Pilecki z żoną Anną z Sienna. W tekstach źródłowych można też spotkać inną nazwę osady Stadniki.
Brzóza Stadnicka wchodziła w skład żołyńskiego klucza dóbr łańcuckich. Po Pileckich wieś dzierżyli kolejno: Stadniccy (1585-1629), Lubomirscy i na końcu Potoccy (po roku 1809). Drugi człon nazwy Stadnicka nie pochodzi więc od nazwiska założycieli. Wprowadzono go później, dla rozróżnienia z Brzozą Królewską, wsią należącą do starostwa leżajskiego.
Za czasów Potockich w I połowie XIX w. powstał we wsi folwark. Przy folwarku wybudowano gorzelnię i młyn wodny. Do dziś przetrwał spichlerz-magazyn gorzelniany wybudowany w latach 1843-1845.
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Brz%C3%B3za_Stadnicka
|
